هشدار آيت الله مصباح درباره سير نزولي معنويت

آيت الله مصباح يزدي در نشست علمي جايگاه اخلاق و تربيت در حوزه علميه، نسبت به سير نزولي معنويت و اخلاق در جامعه هشدار داد.

 

به گزارش رجانیوز به نقل از رسا، آيت الله محمدتقي مصباح يزدي، از اساتيد سطوح عالي حوزه علميه قم صبح امروز در نشست علمي جايگاه اخلاق و تربيت در حوزه علميه كه از سوي مدرسه عالي فقه و اصول حجتيه در مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) قم برگزار شد، با اشاره به اين كه در گذشته برخي از مسؤولان سياسي با طرح مساله اسلام‌زدايي و تضعيف روحانيت، زمينه تعليم و تربيت اسلامي را در كشور از بين بردند و حوزه‌هاي علميه را به سربازخانه و بيمارستان تبديل كردند، افزود: پس از انقلاب اسلامي مساله آموزش علوم ديني احيا شد و هم اكنون رشد فزاينده‌اي دارد، ولي در مورد تزكيه هنوز گام جدي برداشته نشده و رشد مناسبي صورت نگرفته است.

 

وي با اشاره به تلاش چهل سال گذشته علما و مربيان اخلاق براي احياي مساله تزكيه، گفت: حقيقت اين است كه اين تلاش‌ها تاكنون نتيجه چنداني نداده است وحداكثر به يك سري مطالعات و دروس اخلاق منجر شده كه آن هم به مساله آموزش بازگشت دارد.

 

اين پژوهشگر حوزه علميه سير نزولي اخلاق و معنويت را خطر بزرگي براي جامعه اسلامي دانست و خاطرنشان كرد: متاسفانه در حال حاضر شاهديم كه كه ارزش‌هاي معنوي روز به روز در جامعه كمرنگ تر و آرايه‌هاي مادي و دلبستگي به مال دنيا بيشتر مي‌شود، از اين رو همانگونه كه با افزايش بيماري، وظايف پزشكان بيشتر مي‌شود، با افزايش فساد هم وظيفه و مسؤوليت علما، روحانيان و طلاب در احياي امر تربيت اسلامي در كشور سنگين‌تر مي شود.

 

رييس مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) با بيان اين كه ضرورت و اهميت اخلاق در اسلام، امري بديهي است، به گونه‌اي كه كفار هم به اين ويژگي دين اسلام اذعان دارند، خاطرنشان كرد: در قرآن نيز مساله تعليم و تزكيه همواره در كنار هم بيان شده است و اين نشان‌دهنده اهميت اين دو عنصر اساسي در زندگي بشر است.

 

وي رابطه منطقي ميان تعليم و تزكيه را عموم خصوص من وجه دانست و افزود: در مساله تربيت بايد توجه داشت كه گاهي روش‌هاي رفتاري مربي بر فراگير تاثيرگذار است، از اين رو مربي كسي است كه در رفتار فراگير تغيير ايجاد مي‌كند ؛ نه در معلومات ذهني‌اش.

 

اين مدرس سطوح عالي حوزه علميه قم با بيان اين كه امروزه اهتمامي كه در مراكز آموزشي نسبت به مساله آموزش وجود دارد، نسبت به امر پرورش و تربيت وجود ندارد، خاطر نشان كرد: در دانشگاه‌هاي سكولار جهان كه مسايل معنوي را از امور شخصي تلقي مي‌كنند و براي آن ارزشي قائل نيستند، نپرداختن به امور تربيتي و معنوي تعجبي ندارد، ولي كساني كه خود را پيرو كسي مي‌دانند كه فرموده «اني بعثت لاتمم مكارم الاخلاق» و رهرو كتابي هستند كه رستگاري انسان را در تزكيه نفس مي داند، اگر به مسايل اخلاقي و معنوي اهتمام نداشته باشند، بايد نسبت به ميزان پيروي‌شان از اين كتاب مقدس، پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) پرسش‌هاي اساسي پرسيده شود. 

 

وي با اشاره به آيه «لقد كان في رسول الله اسوه حسنه» گفت: اين الگوپذيري از پيامبر(ص) در يادگرفتن مفاهيم و جعل اصطلاحات نيست؛ بلكه تاثيرپذيري در رفتار، اخلاق و منش آن بزرگوار است.

 

آيت‌الله مصباح يزدي با اشاره به سيره علماي پيشين اظهار داشت: بزرگان گذشته به مساله تزكيه توجه خاصي داشتند و روابط استاد و شاگرد در گذشته به گونه‌اي بوده كه هدف از تزكيه در اين روابط تحقق پيدا مي‌كرد، ولي پس از اهتمام شديدي كه در كشور براي حذف مقوله دين از جامعه صورت گرفت، اين مساله كم رنگ شد

 

رييس مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) ادامه داد: ما به عنوان مسلماناني كه افتخار پيروي از ائمه(ع) را داريم و آنان را الگوي زندگي خود مي‌دانيم، وقتي رفتار خود را با سيره قطعي ائمه(ع) مقايسه مي‌كنيم، تفاوت بسياري مي‌بينيم.

 

وي با بيان اين كه اگر غيرشيعيان به منش ائمه(ع) پايبند باشند، ولي ما اينگونه نباشيم بايد شرمنده باشيم، خاطر نشان كرد:  براي مبارزه با مفاسد اجتماعي و گسترش اخلاق اسلامي در جامعه بايد در مرحله نخست طلاب و روحانيان به عنوان مربيان امور ديني و تربيتي بيش از ديگران از ارزش هاي اخلاقي و ديني بهره‌مند شوند و بدانند كه مربي نمي تواند خودش از آموزه هاي اخلاقي بي‌بهره باشد، ولي جامعه را مهذب كند.

 

آيت‌الله مصباح يزدي داشتن استاد، برنامه منسجم و مشوق را از مهمترين ابزار رسيدن به كمالات معنوي دانست و گفت: در تذكيه نفس آنچه مهم است تصميم قطعي در پيش گرفتن راهي است كه برگشت‌ناپذير باشد، هر چند در اين راه به آرامي گام برداشته شود.

 

وي در پايان رعايت اعتدال و مداومت و اهتمام قطعي به مساله تربيت و اخلاق اسلامي را بهترين راه براي رسيدن به تقوا و تزكيه عنوان كرد.

هشدار آيت الله مصباح درباره سير نزولي معنويت پس از 28 سال حکومت اسلامی 

آیا این به معنی شکست سیاستهای اسلامی کردن  بیشتر جامعه است؟