هشدار شدید جمهوری اسلامی به احمدی‌نژاد

آفتاب: روزنامه «جمهوری اسلامی» در سرمقاله شماره روز چهارشنبه خود نسبت به خروج دولت نهم و شخص رییس‌جمهوری از «مسیر تعادل» هشدار داد و اعلام کرد که تداوم این وضعیت، «كشور را به‌سوی یك فاجعه به پیش می‌برد؛ فاجعه‌ای كه با هیچ وسیله‌ای قابل ‌كنترل نخواهد بود این روزنامه در سرمقاله خود توضیح داده: حوادث پیاپی در یكماه و نیم اخیر كه همگی حكایت از تصمیم گیری های غیرمتعادل دارند متاسفانه بوی آزاردهنده «افراط» و فاصله گرفتن از «تعادل» را به مشام‌ها می‌رسانند. ماجرائی كه فاصله گرفتن از تعادل و تسلیم «افراط» شدن را به اوج رساند، تصمیم شتاب‌زده رئیس جمهور درباره مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره بیمه ایران بود. قبل از آن نوع برخورد با نظامیان نیروی دریائی انگلیس كه به آب‌های سرزمینی كشورمان تجاوز كرده بودند یك اخطار در همین زمینه بود كه جدی گرفته نشد. ماجرای بخشیدن یك بخش از استان فارس به یك شهر و بلوائی كه بر سر آن در جریان سفر رئیس جمهور به آن استان برپا شد و همه ما آنرا به حساب یك غفلت گذاشتیم و از كنارش با سكوت گذشتیم نیز مورد دیگر بود و فقره اخیر نیز نوع اظهارنظر رئیس جمهور درباره برقراری رابطه با مصر است كه در مصاحبه ایشان در ابوظبی بیان شد. سرمقاله «جمهوری اسلامی» تاکید دارد: این تعداد اشتباه از یك رئیس جمهور در مدتی كمتر از یكماه‌ونیم (از 14 فروردین تا 24 اردیبهشت 86 ) آن‌هم در مسائل مهمی كه بعضی از آنها به سیاست خارجی و بعضی دیگر به مدیریت كشور و آبروی اشخاص و اعتبار نهادها و بنیه اقتصادی كشور مربوط می شود، بسیار زیاد است . به نظر می‌رسد سكوت درباره این امور جایز نیست و به معنای ترجیح دادن منافع جزئی بر مصالح كلی نظام و كشور و ملت است در ادامه این مطلب آمده‌است: می‌توان به سبك روزنامه‌های وابسته به دولت و رسانه‌ملی برای هر یك از این تصمیمات هورا كشید و كف زد و تفسیر و تحلیل و سرمقاله منتشر كرد و البته بعد از دو سه روزی با كمال شرمندگی یكباره سكوت فرمود و یا آن تعریف و تمجیدها را پس گرفت. اما این‌ها زیبنده رسانه‌های یك كشور اسلامی و انقلابی نیست معلوم است كه از باب « حب الشیئی یعمی و یصم» یا براساس «منافع و مصالح جناحی» و یا به‌صورت «دستوری» می‌توان مرتكب چنین روش‌هائی شد ولی اصحاب چنین رسانه‌هائی قطعا نمی‌توانند به این سئوال پاسخ بدهند كه امكانات و اموال بیت المال را آیا می‌توان اینگونه در خدمت تمایلات قرار داد؟ در ادامه این مطلب، به انتقاد از عملکرد دولت در هریک از این موارد پرداخته شده که مشروح آن چنین است: 1 ـ بازداشت نظامیان نیروی دریائی انگلیس كه در سوم فروردین سال جاری به آبهای سرزمینی ایران در جنوب تجاوز كرده بودند، اقدامی شایسته و درخور تقدیر بود. این حق نیز برای مسئولان نظام وجود دارد كه به هر دلیل كه خود تشخیص می‌دهند، افراد بازداشت شده را آزاد كنند. از نوع اعلام آزادی حتی با استفاده از عنوان «عفو» هم كه باید پس از محاكمه و تصمیم گیری‌های قضائی باشد در می‌گذریم و فقط این سئوال را مطرح می‌كنیم كه در كدام كشور و كدام عرف مرسوم است كه دزدان دریائی و متجاوزان به سرزمین این و آن را تكریم كنند و نفر اول اجرائی كشور با آنها دست بدهد و به آنها هدیه بدهند و لباس نو بپوشانند و با سلام و صلوات بدرقه‌شان كنند؟ راه صحیح این بود كه آنها را با همان لباس خودشان سوار قایق می‌كردید و همراه با چند سرباز به همان نقطه دریائی كه بازداشت شده بودند، می‌فرستادید و به نظامیان عراقی تحویلشان می‌دادید. این طوری علاوه بر اینكه به اهداف سیاسی خود می‌رسیدید، آن‌همه انتقاد و سئوال را هم در افكار عمومی پدید نمی‌آوردید تا رسانه‌های وابسته به دولت مجبور شوند دستگیری قدرتمندانه و بدرقه ناشیانه را در یك ردیف قرار دهند و هر دو را نشانه قدرت و تدبیر و درایت ! شما قلمداد كنند. 2 ـ شورش‌های چند روزه اقلید علیه تصمیم رئیس‌جمهور در مورد الحاق بخش «خسرووشیرین » به آباده را نمی‌توان تایید كرد ولی بدون تردید آن تصمیم را هم نمی‌توان تایید كرد. حتی قبل از انقلاب شاه هم كه خود را مالك و صاحب كشور و ملت می‌دانست به خودش اجازه نمی‌داد وقتی مردم یك شهر می‌گویند فلان بخش را به شهر ما ملحق كن او همانجا بگوید: «مال شما باشد!» این قبیل امور مجاری قانونی دارند و باید مراحلی را از جنبه‌های سیاسی و امنیتی و اجتماعی طی كنند تا به نتیجه برسند. آیا تجربیات استان شدن قزوین و تقسیم شدن خراسان به سه استان در این زمینه برای كسی كه خود مدتی فرماندار و استاندار بود، كافی نیست! 3 ـ مبارزه با فساد در دستگاه‌ها یك نقطه قوت برای هر دولتی است كه واقعا درصدد چنین مبارزه‌ای ـ البته بدون اهداف تبلیغاتی و سیاسی و نان آن‌را خوردن ـ باشد. این مبارزه اگر از سرعت و قاطعیت برخوردار باشد، یك اقدام انقلابی است. اما همین كار اگر بدون حساب و كتاب و خارج از چارچوب‌های قانونی و اخلاقی و رعایت حرمت و كرامت انسان‌ها صورت بگیرد، نه تنها یك اقدام انقلابی نیست بلكه متهم ساختن انقلاب است. تكیه بر گزارش یك فرد اخراجی از بیمه ـ كه وزارت اطلاعات او را از حراست بیمه ایران اخراج كرده و توسط رئیس دیوان محاسبات به سمت بازرسی گمارده شده‌است ـ نمودن و بدون بررسی های قانونی حكم عزل همه اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل بیمه ایران را صادر كردن خسارت‌هائی برای اقتصاد مدیریت اعتماد عمومی و مهمتر از همه آبروی اشخاص و خانواده‌ها دربر دارد. رئیس جمهوری كه «مهرورزی نسبت به همه بندگان خدا» را شعار خود قرار داده چگونه به خود اجازه می‌دهد با تكیه بر چنین گزارشی آن‌هم قبل از آنكه مراحل قانونی طی شود و صحت و سقم ادعاها روشن گردد به وارد شدن چنین لطماتی به آبروی اشخاصی كه باید تحت حمایت او باشند، راضی شود؟ تردیدی نیست كه این كار رئیس‌جمهور با قصد لطمه زدن به آبروی این افراد صورت نگرفته ولی این كافی نیست رئیسِ‌جمهور باید تحفظ‌هائی داشته باشد كه مانع خدشه وارد شدن به كرامت آحاد مردم شود. فرزندان این افراد بعد از آنكه آبروی پدران آنها از طریق تبلیغات رسانه‌ای بویژه صداوسیما برباد رفته و به حیف و میل بیت المال متهم شدند در مدارس و دانشگاه‌ها و جامعه چگونه از حیثیت خانوادگی خود دفاع كنند؟ همسران آنها در برابر فامیل و همسایگان چه بگویند؟ خود آنها برای جبران حیثیت خود چه كنند ؟اعتماد مردم به بیمه را چگونه می‌توان برگرداند؟ و... رئیس دیوان محاسبات همان است كه سال گذشته از قول یك فرد سوری گفته بود اگر قرار باشد خدا پیامبر دیگری بفرستد، او آقای احمدی نژاد خواهد بود. همان وقت افراد زیادی از جمله عده‌ای از نمایندگان مجلس به رئیس جمهور توصیه كردند با این فرد برخورد كند. اگر به این توصیه عمل می‌شد، اكنون او نمی‌توانست عامل چنین خطای بزرگی باشد. بعضی از اصولگرایان برای این اقدام تعبیر « پوست خربزه زیر پای رئیس جمهور گذاشتن» را به‌كار برده‌اند. این تعبیر برای تبرئه كردن رئیس جمهور خوب‌است ولی واقعیت این‌است كه اینها بازی با الفاظ است زیرا تقصیر را به گردن دوروبری ها انداختن هرگز مشكلی را حل نمی‌كند. از طریق بازی با كلماتی از قبیل «تقصیر» و «قصور» نمی‌توان ضعف‌های اساسی را نادیده گرفت . رئیس جمهور نباید به خود اجازه بدهد قانون را دور بزند و درباره چیزی كه نیازمند بررسی و تصمیم گیری‌های قانونی توسط عناصر حقوقی و قضائی است، راسا تصمیم بگیرد و آن‌را از طریق رسانه ملی اعلام كند. 4 ـ شاید بتوان گفت شعارهای بازگشت به دوران امام خمینی سردادن با برقراری رابطه با مصر بدون آنكه دولت مصر از كمپ دیوید فاصله بگیرد و آنچه در فرمان حضرت امام در زمینه قطع رابطه با دولت مصر آمده (بسم الله الرحمن الرحیم. جناب آقای دكتر یزدی وزیر امورخارجه با در نظر گرفتن پیمان خائنانه مصر و اسرائیل و اطاعت بی چون و چرای دولت مصر از آمریكا و صهیونیست دولت موقت جمهوری اسلامی ایران قطع روابط دیپلماتیك خود را با دولت مصر بنماید. روح الله الموسوی الخمینی 58 2 11 ) در دنیای امروز كه دنیای تضادها و عجایب است چیز غریبی نیست ولی تمایل نیست به برقراری رابطه با دولت حسنی مبارك كه دلال صهیونیسم است و انقلابیون مصر و فلسطین و جهان عرب او را مهره آمریكا و رژیم صهیونیستی می‌دانند را با ملتمسانه‌ترین عبارت بیان كردن در شان نظام جمهوری اسلامی ایران نیست . اینكه رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در مصاحبه مطبوعاتی خود در ابوظبی می‌گوید: «ما به شكل قاطع در پی تجدید رابطه با مصر هستیم و اگر دولت مصر اعلام آمادگی كند تا پایان وقت اداری همین امروز سفارت ایران در قاهره را برپا می‌كنیم»، چه مفهومی غیر از التماس برای برقراری رابطه با دولت حسنی مبارك با ویژگی‌هائی كه اشاره كردیم، می‌تواند داشته باشد؟ حتی برای برقراری رابطه با یك دولت مستقل و آزاد و مقتدر و محبوب و مردمی این چنین ملتمسانه و سر از پا نشناخته سخن گفتن با مصالح كشور منطبق نیست، چه رسد به دولت حسنی مبارك كه منفور و ضد مردمی و دلال صهیونیسم و نوكر آمریكاست. آن‌هم درست در زمانی كه اجلاس شرم الشیخ به میزبانی همین دولت و با هدف خارج ساختن حاكمیت از دست اكثریت شیعه عراق برگزار شد و درست در روزی كه توطئه دولت مبارك با چند كشور عربی برای سرنگونی دولت نوری‌مالكی افشا شد و درحالی‌كه هنوز پرچم شاهی بر روی قبر شاه معدوم در مسجد رفاعی قاهره خودنمائی می كند و هرساله با میزبانی حسنی مبارك مجلس یادبود شاه با حضور فرح و درباری‌ها در قاهره برگزار می‌شود. ما با این التماس و تمنای برقراری رابطه با دولت وابسته حسنی مبارك چه جوابی برای انقلابیون مصر و فلسطین و جهان عرب و جهان اسلام داریم؟ با فرمان امام و مساله كمپ دیوید می‌خواهیم چه كنیم؟ شما اگر می‌خواهید با حسنی مبارك رابطه برقرار كنید بسم الله ولی لااقل همان شرط‌هائی كه او قبلا پذیرفته بود ولی چون عمل نكرد حتی وزیر خارجه دولت اصلاحات كه شما آنرا دولتی غیر انقلابی و اهل مسامحه می‌دانید حاضر نشد رابطه برقرار شود را رعایت كنید. وانگهی حتی اگر شرط ها هم محقق شوند این شتابزدگی غیر منطبق با واقع و قبل از طی شدن مراحل قانونی چیست كه شما را وادار می كند بگوئید «اگر دولت مصر اعلام آمادگی كند تا پایان وقت اداری همین امروز سفارت ایران را در قاهره برپا می‌كنیم» سفارت برپا كردن كه خم رنگ رزی نیست ... در ادامه مطلب تاکید شده: ما دوست نداریم رئیس جمهورمان طوری سخن بگوید و طوری تصمیم بگیرد كه به عدم برخورداری از «تعادل» متهم شود. اگر می‌خواهید شعار «دولت عدالت محور» به عمل نزدیك شود، باید طوری سخن بگوئید و عمل كنید كه همگان «تعادل» را در اظهارات و عملكردهایتان احساس و لمس كنند زیرا تعادل محور عدالت است . اینگونه بودن را برای شما آرزو می‌كنیم آقای رئیس‌جمهو

Iran not seeking Israel destruction: Larijani

Fri May 18,

SHUNEH, Jordan (AFP) - Iran's national security chief Ali Larijani on Friday denied Tehran was promoting the policy of wiping Israel "off the map," blaming a deliberate distortion by the Western media.

"Let me tell you one thing about taking Israel off the map. It was a by-product of the Western media," Larijani told participants at the World Economic Forum on the shores of the Dead Sea in Jordan.

"Our president never talked about this issue," he said of comments attributed to Iranian President Mahmoud Ahmadinejad, during a WEF session on steps to avoid fresh conflict in the Middle East.

Larijani's remarks were in response to an appeal from Palestinian chief negotiator Saeb Erakat for the Islamic republic to abandon calls for Israel to be erased from the map.

"Talk about adding Palestine to the map and not cancelling Israel," Erakat proposed as he addressed Larijani, prompting applause from the other participants.

"All the nations on earth today talk about a two-state solution. Be involved," Erakat said.

Ahmadinejad has earned notoriety for his repeated verbal attacks on the Jewish state and has also provoked outrage by describing the Holocaust as a "myth."

Larijani said the position of Iran's firebrand leader was that "we cannot tolerate a state in which racism is practised daily," in reference to Israel's treatment of Palestinians and its Arab citizens.

In Rare Turn, U.S. and Iran Schedule High-Level Security Talks in Baghdad

By DAVID S. CLOUD
May 18, 2007

BAGHDAD, May 17 — The United States and Iran on Thursday announced plans to hold rare face-to-face talks this month about Iraqi security, and the police in Mosul made mass arrests after a wave of bombings.

Formal announcement of the talks was made by a State Department spokesman, Sean McCormack, in Washington and by Iran’s foreign minister, Manouchehr Mottaki, during his visit to Islamabad, Pakistan. The talks are scheduled to be held in Baghdad on May 27.

In Baghdad, Ambassador Ryan C. Crocker told reporters at an embassy briefing that Iraq would be the sole subject of the talks. He reiterated American assertions that Iran was backing sectarian militias and smuggling in components for bombs that have killed American troops.

“They have an extensive relationship with Iraq, but pretty clearly from our perspective not all aspects of it are helpful and some of it is positively dangerous,” said Mr. Crocker, who added that he would be the highest-ranking American official at the meeting.

The United States and Iran have not had formal diplomatic relations since 1980, and the Bush administration has insisted that Tehran must abandon its plans to enrich uranium before direct, high-level negotiations can take place. But the administration has recently been easing its opposition to diplomatic contact, particularly over Iraq.

Mr. Mottaki also said the discussion would be confined to Iraq, according to The Associated Press, and he reiterated Tehran’s objection to the presence of foreign troops in Iraq. “We do believe that a correct approach to Iraq should look to both points, or both areas of the difficulty,” he said. “Terrorists say that ‘We are doing this because of the foreign forces,’ and the foreign forces saying that ‘We are here because of the terrorist groups,’ ” he said.

In the northern Iraqi city of Mosul, the police arrested about 300 people in response to large attacks carried out there on Wednesday by Sunni Arab insurgents, according to Brig. Saeed al-Juburi, a spokesman for the Mosul police.

Four police officers died in the fighting on Wednesday, and 14 were wounded, as were 16 civilians.

Maj. Gen. Watheq al-Hamdani, the top police commander in Mosul, blamed the Sunni insurgents for collaborating with Syrians and other foreign fighters, who he said had participated in the attacks, Mr. Juburi said.

In Nasiriya , where police officers clashed with militiamen loyal to the Shiite cleric Moktada al-Sadr on Wednesday, a delegation from Mr. Sadr’s organization opened talks with local officials on halting the violence, according to Sheik Abu Ibrahim, the imam of a local mosque. The fighting there on Wednesday left 14 dead and 70 wounded, according to a hospital official.

Three American soldiers were killed and another was wounded by a roadside bomb attack on Thursday, according to a military statement that gave no other details.

In the largely Shiite city of Diwaniya, at least three civilians were killed, including a woman and a child, and four others were wounded in clashes between militiamen and security forces, according to an Interior Ministry official and employee at the city morgue.

Also in Diwaniya, a government employee was killed by unidentified gunmen, the Interior Ministry official said.

In Hilla, a bomb that exploded near the house of a policeman killed two women and wounded three children, the authorities said.

In Iskandariya, a roadside bomb killed one civilian and wounded three others, The Associated Press reported.

In Baghdad, gunmen opened fire on a police patrol, killing two policemen and wounding another, according to an Interior Ministry official. Mortar attacks across the city killed two residents and wounded 11 others. Three civilians were wounded in clashes between the Iraqi Army and gunmen. The police reported finding 30 bodies around the city.

In his remarks to reporters, Mr. Crocker said Thursday that Iraqi officials were showing “a sense of urgency” about addressing Washington’s demands for progress on political measures.

“We’re seeing some high-level effort to thrash out issues around the table,” he said, and “a seriousness of purpose” in drafting legislation on the distribution of oil revenue and on easing restrictions that keep former Baath Party members from holding government jobs.

But he warned against expecting significant gains by September, when the Bush administration has said it plans to evaluate the strategy of sending additional American troops to give Prime Minister Nuri Kamal al-Maliki time to undertake reconciliation measures.

He said that continuing violence by insurgents would not necessarily be a sign that the new tactics should be abandoned.

“If this were September I think it would be a terrible mistake to conclude that, because they’ve been able to mount these attacks, that therefore it isn’t working, it isn’t going to work and we just all need to pull stakes,” Ambassador Crocker said.

Khalid al-Ansary and Qais Mizher contributed reporting from Baghdad, and Iraqi employees of The New York Times from Diwaniya, Hilla and Mosul.