علت اجماع شوراي امنيت عليه ايران در تصويب قطعنامه 1737
| ۱۵ فروردين ۱۳۸۶ - قبل از ظهر ۱۱:۲۳ |
يك ديپلمات ارشد ايران با بيان اين مطلب به خبرنگار «بازتاب» گفت: سفرهايي که آقاي متکي وزير خارجه و معاونان آن وزارتخانه در آخرين روزها به کشورهاي جهان انجام دادند و ديدارهايي كه از جمله با مقامات ارشد آفريقاي جنوبي، رئيس شوراي امنيت داشتند، اين اميد را در دل‌ها ايجاد کرده بود که قطعنامه 1747 حداقل با اجماع به تصويب نخواهد رسيد و اين فرصتي براي ديپلماسي ما فراهم خواهد کرد تا دست‌كم ادعاي وجود اجماع عليه برنامه صلح‌آميز هسته‌اي كشورمان را باطل كنيم، اما با كمال تعجب، حتي کشورهايي که ما همواره از آنان به عنوان کشورهاي دوست که از برنامه صلح‌آميز هسته‌اي ما حمايت مي‌کنند، به تحريم ايران، رأي مثبت ـ و نه حتي ممتنع ـ دادند.
وي گفت: وزارت خارجه ما مدعي است کشورهاي عضو عدم تعهد و اسلامي در تمام اجلاس‌ها از ايران و برنامه هسته‌اي صلح‌آميزش حمايت کرده‌اند، ولي مشخص نيست چرا اين حمايت‌ها در قالب مخالفت با قطعنامه‌هاي پي‌درپي متجلي نمي‌شود و آنان به اين نوع قطعنامه‌ها رأي مثبت مي‌دهند.
وي توضيح داد: به غير از پنج عضو دايم شوراي امنيت كه پيشتر در چهارچوب «1+5» به توافق رسيده بودند، بلژيك، ايتاليا، اسلواكي و پرو نيز به قطعنامه رأي مثبت دادند و به علاوه كشورهاي پاناما، غنا و كنگو كه عضو جنبش عدم تعهد هستند نيز در كنار سه كشور قطر، اندونزي و آفريقاي جنوبي كه روابط نزديكي با ايران دارند هم به آن رأي مثبت دادند كه بيش از همه ناراحت‌كننده است.
اين ديپلمات ارشد اظهار داشت: تصور مي‌کنم اشکال را تنها نبايد مثل هميشه به گردن ديگران و مثل هميشه استکبار جهاني انداخت و شايسته است کمي هم به ضعف خود در پيشبرد اهدافمان اعتراف نماييم. وزارت خارجه بايد پاسخ دهد، چرا کشور کوچکي مانند قطر که ادعاي دوستي با ما دارد، در مقاطع حساس اين دوستي را در حمايت از ما تعريف نمي‌کند، در حالي كه از الطاف كم‌نظير ايران بهره‌مند بوده كه نمونه كوچك آن، حضور بلندپايه‌ترين مقام اجرايي كشور، تنها براي حضور در افتتاحيه بازي‌هاي آسيايي دوحه بود.
وي اضافه كرد: اجازه بدهيد صادقانه بگويم که ما نتوانسته‌ايم از اهرم‌هاي اقتصادي در تنظيم روابطمان استفاده كنيم. آقاي رئيس‌جمهور در سفر به اندونزي، قول تأسيس پالايشگاه را به آن کشور مي‌دهند، ولي هيچ مابهازايي را از اين کشور گرفته نمي‌شود. در مورد آفريقاي جنوبي نيز همين داستان تکرار شد. شرکت MTN آفريقاي جنوبي بدون هيچ معونه و مابهازايي، پروژه دوم تلفن همراه را بدون شرکت در مناقصه گرفت و دولت متبوعش پس از اطمينان از گرفتن اين امتياز بزرگ، در هر دو قطعنامه 1737 و 1747، عليه ايران رأي داد. آيا دولت و وزارت خارجه، پيش از دادن اين امتياز بزرگ که ترک‌ها براي آن التماس مي‌كردند، نمي‌توانست از دولت آفريقاي جنوبي براي حمايت در اين‌گونه موارد امتياز بگيرد؟ به ويژه كه اين شركت بزرگ متعلق به ANC، حزب حاكم كنگره ملي آفريقاست و درواقع سود سرشار حضور اين شركت به عنوان اپراتور دوم در ايران، به جيب مقامات دولت آفريقاي جنوبي مي‌رود.
اين ديپلمات در پايان گفت: همه اين موارد نمايانگر ضعف‌هاي ديپلماتيکي است که تا آن را برطرف نکنيم، نمي‌توانيم در آوردگاه بزرگان جهان، از خود و حقمان دفاع کنيم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر